Share this article Share
De stem van een vrouw in de wereld van Erasmus
Wat gebeurt er wanneer een vrouw het aandurft ongemakkelijke waarheden te spreken? In Lof der Zotheid geeft Erasmus ons Vrouwe Zotheid – een scherpzinnige, geestige en meeslepende spreekster die moeiteloos schakelt tussen humor en ernst, charme en uitdaging. Ze plaagt, provoceert, moraliseert, en leidt ons uiteindelijk naar iets onverwachts: een verheven, bijna mystieke visie op geloof.
De stem van Vrouwe Zotheid is niet louter vermaak – zij roept vragen op over hoe vrouwelijkheid, wijsheid en geloof werden voorgesteld in het christelijk denken. Haar “dwazenmasker” verbergt en onthult tegelijk, beschermt de spreekster terwijl het haar in staat stelt het onuitsprekelijke uit te spreken.
Dit masker, gedragen door zowel Erasmus’ fictieve heldin als door vele reële schijfsters auit de renaissance, weerspiegelt een schijnbare tegenstelling in het hart van het christendom: het idee dat wat dwaas lijkt, de diepste waarheid kan bevatten.